Po raz ostatni uczniowie i uczennice kl. 5b brali udział w zajęciach w ramach pilotażowego programu dla szkół „W świecie wartości”. Podczas 10 spotkań odbywających się raz miesiącu wśród rzeźb i obrazów rozmawialiśmy o wdzięczności, szacunku, przyjaźni, uczciwości, odpowiedzialności, dzieleniu się, uważności, miłości i rytuałach. Po każdym spotkaniu otrzymywaliśmy coś drobnego, co może nam się kojarzyć z konkretną wartością. Wkładaliśmy je do naszych skrzyneczek wartości. Uwierzcie to na pewno nie są puszki Pandory.
Dziś było o pięknie, o tym, że o gustach się nie dyskutuje, że podobają nam się różne rzeczy. Ale też o tym, że warto doceniać wiedzę, zwłaszcza gdy mierzymy się ze sztuką konceptualną, poznaliśmy magiczną łacińską formułę zamykania ust osobom, którym nie podoba się to samo, co nam – De gustibus non disputandum est. W parach próbowaliśmy znaleźć dzieło, które najbardziej nam się podoba. Potem odnaleźliśmy czerwony obraz w dziale sztuki współczesnej, usiedliśmy pod nim i decydowaliśmy czy nam się to dzieło podoba. Cykl OPALKA 1965 /1 – ∞, nazywany przez artystę i krytyków Programem. Artysta przez całe życie dorosłe białą farbą zapisywał na płótnie szeregi liczb; początkowo robił to na czarnym płótnie, zmienił je następnie na szare, i od 1972 stopniowo rozjaśniał używane tło. Każdą liczbę dodatkowo wymawiał, nagrywając ją na magnetofon, a do skończonego obrazu dodawał swoje aktualne zdjęcie. Jego cykl ma przedstawiać upływ czasu człowieka. Po uzyskaniu tej wiedzy mogliśmy zmienić swoje zdanie i kilka osób zmieniło swoje miejsce siedzenia. W ten sposób dowiedzieliśmy się co to jest konceptualizm.
Potem próbowaliśmy swych sił jako artyści, rysując białą kredą na białej kartce. Oglądaliśmy rzeźbę, która pozornie wyglądała na bryłę marmuru, a po bliższym przyjrzeniu się ukazała dwie postaci: poetę i kobietę. Przy tej okazji posłuchaliśmy o Michale Aniele. A następnie wróciliśmy pod obraz, któremu przyglądaliśmy się po raz dziesiąty – „Porwanie Europy”, by zwrócić uwagę na kompozycję wpisaną w owal. To dzięki temu zabiegowi artyście udało się uniknąć chaosu. Po wręczeniu dyplomów. W warsztatowni odrysowaliśmy za pomocą sepii „Mietka” i „Stasia” Wyspiańskiego, a potem wypełnialiśmy dowolnymi kolorami. Powstały bardzo interesujące prace.